domingo, 29 de agosto de 2010

Fotografies

Juan, dues fotografies d'aquest capvespre, una és d'un del pins que vas plantar i que creix amb molta força; l'altre, d'una posta de sol desdel Mirador en què també hi vas treballar.

El sol es pon durant unes hores i es prepara, per il·luminar un nou dia amb més força i més esperances.

Francesc

"NO TE RINDAS"

Querido Juan , Luchador y entusiasta :

Una vez me enviaste un precioso poema de Benedetti  "No te rindas", hoy te lo dedico a tí porque dice muchas cosas que me gustaría compartir contigo.
Gracias de nuevo por mandarme tan bello poema.
Espero y deseo que te recuperes de esta etapa que te está tocando vivir ya que  aún hay vida en tus sueños.

Te quiero mucho. Yudy

sábado, 28 de agosto de 2010

ANIMO CHAVAL

AHORA ESTAS DORMIDO PERO  PRONTO DESPERTARÁS  ,
TE ESPERAMOS PARA QUE  NOS GUIES  COMO TU SABES HACERLO

ESPERO DISCUTIR CONTIGO  PRONTO , PUES ME ENCANTA  PLANTEARTE  NUEVOS PUNTOS DE VISTA, Y SOBRE TODO  ESCUCHARTE
UN ABRAZO VIRTUAL  QUE PRONTOP SERA  DE VERDAD.

jueves, 26 de agosto de 2010

Ítaca

Hola Juan,

T'envio una cançó que m'agrada molt, en Lluís Llach la va fer basada en un poema d'en Konstantinos Kaváfis que és diu Ítaca; sé que a tu també t'agrada. Sé també que quan tornis del viatge vindràs ple de ventures i ple coneixences.

Francesc

Ítaca, cançó de Lluís Llach sobre el Poema de Konstantinos Kavafis

I
Quan surts per fer el viatge cap a Ítaca,
has de pregar que el camí sigui llarg,
ple d’aventures, ple de coneixences.
Has de pregar que el camí sigui llarg,
que siguin moltes les matinades
que entraràs en un port que els teus ulls ignoraven,
i vagis a ciutats per aprendre dels que saben.
Tingues sempre al cor la idea d’Ítaca.
Has d’arribar-hi, és el teu destí,
però no forcis gens la travessia.
És preferible que duri molts anys,
que siguis vell quan fondegis l’illa,
ric de tot el que hauràs guanyat fent el camí,
sense esperar que et doni més riqueses.
Ítaca t’ha donat el bell viatge,
sense ella no hauries sortit.
I si la trobes pobra, no és que Ítaca
t’hagi enganyat. Savi com bé t’has fet,
sabràs el que volen dir les Ítaques.

II
Més lluny, heu d’anar més lluny
dels arbres caiguts que ara us empresonen,
i quan els haureu guanyat
tingueu ben present no aturar-vos.
Més lluny, sempre aneu més lluny,
Més lluny de l’avui que ara us encadena.
I quan sereu deslliurats
Torneu a començar els nou passos.
Més lluny, sempre molt més lluny,
Més lluny del demà que ara ja s’acosta.
I quan creieu que arribeu, sapigueu trobar noves sendes.

III
Bon viatge per als guerrers
Que al seu poble són fidels,
Afavoreixi el Déu dels vents
El velam del seu vaixell,
I malgrat llur vell combat
Tinguin plaer dels cossos més amants.
Bon viatge per als guerrers
Si al seu poble són fidels,
El velam del seu vaixell
Afavoreixi el Déu dels vents,
I malgrat llur vell combat
l’amor ompli el seu cos generós
trobin els camins dels vells anhels,
plens de ventures, plens de coneixences.


Traducción al castellano:

I
Cuando salgas para hacer el viaje hacia Ítaca
has de rogar que sea largo el camino,
lleno de aventuras, lleno de conocimiento.
Has de rogar que sea largo el camino,
que sean muchas las madrugadas
que entrarás en un puerto que tus ojos ignoraban
que vayas a ciudades a aprender de los que saben.
Ten siempre en el corazón la idea de Ítaca.
Has de llegar a ella, es tu destino
pero no fuerces nada la travesía.
Es preferible que dure muchos años
que seas viejo cuando fondees en la isla
rico de todo lo que habrás ganado haciendo el camino
sin esperar a que dé más riquezas
Ítaca te ha dado el bello viaje
sin ella no habrías salido.
Y si la encuentras pobre, no es que Ítaca
te haya engañado.
Sabio como muy bien te has hecho
sabrás lo que significan las Itacas.

II
Más lejos, tenéis que ir más lejos
de los árboles caídos que os aprisionan.
Y cuando los hayáis ganado
tened bien presente no deteneros.
Más lejos, tenéis que ir más lejos,
más lejos del presente que ahora os encadena.
Y cuando estaréis liberados
Volved a empezar nuevos pasos.
Más lejos, siempre mucho más lejos,
más lejos, del mañana que ya se acerca.
Y cuando creáis que habéis llegado,
sabed encontrar nuevas sendas.

III
Buen viaje para los guerreros
que a su pueblo son fieles
favorezca el Dios de los vientos
el velamen de su barco
y a pesar de su viejo combate
tengan placer de los cuerpos más amantes.
Llenad redes de queridos luceros
llenos de aventuras, llenos de conocimiento.
Buen viaje para los guerreros
si a su pueblo son fieles
y a pesar de su viejo combate
el amor llena su cuerpo generoso
encuentren los caminos de viejos anhelos
llenos de aventuras, llenos de conocimiento

miércoles, 25 de agosto de 2010

CATALDIÑO MIO!!!

Mi Querido Juan,

No se muy bien por donde empezar porque tengo tantas ganas de decirte cosas que se me empiezan amontonar ... Bueno, me acuerdo muchos días de ti y de Lourdes, de cuando amablemente e incondicionalmente me acogisteis por unos días en vuestra casita linda. Esa estancia la tengo guardada en mi corazón, pero hay cosas, pequeños detalles que he de decir que me han marcado y aparecen en mi vida de manera reiterada. Juan y Lourdes sois dos seres maravillosos que me acogisteis y me senti como una "hijita" con vosotros, las meriendas con té, la profundos ojos de Juan, la ternura, la sencillez, el respeto ... pero Juan, siempre te tengo presente como una persona que me has dado cariñito y fuerza, MIL GRACIAS por tus preguntas, GRAN MAESTRO!!! Aunque te hicieran gracia muchas de mis respuestas ... jajajaja! Nos hemos reido un rato con la titulitis y las certificaciones, eh??? ... Bueno, ya hablaremos (en cuanto me des audiencia) sobre el tema , porque he estudiado mucho sobre ello ... jajajajaja!

Fijate la que has armado, hasta te han hecho un blog y todo!!! Gracias por estar acogiendo esta experiencia que te está dando la vida como un aprendizaje mas y sé que le vas a sacar un buen provecho.

Os quiero mucho Lourdes y Juan, siempre estais en mi corazón (ya sabeis que ustedes son mis papis en Barcelona)

Un fuerte abrazo!!

Cris Madrid

CONOCIDOS

ME CONTARON ESTA NUEVA PRUEBA EN LA QUE TE ENCUENTRAS Y COMPROBANDO TODOS LOS APOYOS DE AMIGOS Y FAMILIARES SEGURO QUE LA SUPERARAS UN FUERTE ABRAZO

martes, 24 de agosto de 2010

Te escribe tu cuñadito

Querido Juan: el domingo Chile hizo fiesta, los treinta y tres mineros que estaban presos a setecientos metros bajo roca, en el fondo de un socavón cerca de Copiapó, fueron encontrados vivos, y ha sido toda una emoción nacional que nos ha unido con fervor y mucha esperanza. Aún tardarán al menos tres meses en poder sacarlos... es impresionante, pero están vivos. Ha sio imposible no pensar en tí, justo en esos momentos, pensando en transmitirte todas las buenas vibras que necesitas, para salir del propio pozo en que estás... pero creo que a la vez, hay muchos pozos llenos de emoción en torno tuyo y que en estos momentos se están transformando en ríos de amor y de paz. Hay miles de manantiales que están dando hermosos frutos. Basta leer este blog, para verlos correr. Son muchos los que te escriben y te manifiestan todo el amor que has inspirado. Toda la solidaridad que se está gestando, todo lo que de verdad puede transformar este mundo nuestro, tan cargado de egoísmos y de vivir el propio metro cuadrado... Los días pasarán y necesitamos que todo lo cosechado en estos días, no muera, que se multiplique, como las esperanzas deben multiplicarse y aunque en Chile, comienza una larga vigilia de meses de trabajo, para que esos mineros vulevan a abrazar a sus familias, a acariciar a sus hijos, a ver la luz del sol y sentir el aire en su piel, así tamgién quiero desearte que si Dios lo tiene en sus planes, tú vuelvas a disfrutar del calor del hogar, del amor de tus hijos y de Nil, de todos los que te queremos y puedas seguir prodigando amor como hasta hora lo has hecho. Pero que todos no decaigamos en esta larga vigilia, no sabemos cuanto, ni sabemos cómo será, pero lo que sí debemos saber que nunca debe terminar, porque el amor verdadero no tiene fecha de caducidad. El amor verdadero tiene el sello del "para siempre", que trasciende lo que nosotros conocemos ahora... Como dice San Juan: El amor nunca pasará. Siempre será nuestro norte. Te queremos: Pepe Plaza
“I HAVE A DREAM”, en Xtranet seguimos soñando como cuando éramos niños y creíamos que todo era posible.

Este viene siendo nuestro claim y Tú Juan nos guiaste para que no se quedara en un simple discurso vacío, con tu invalorable implicación y cariñosa ayuda a cada uno de nosotros y hablo en nombre de todo el equipo de Xtranet, nos impulsaste para hacerlo realidad, siendo mejores personas, mejores hijos, mejores padres, mejores hermanos, mejores profesionales y amigos. Siempre demostrándonos un principio incuestionable, que “Todos” los seres humanos somos maravillosos por naturaleza.
Nos enseñaste que, en caso de dudas, el único lugar donde buscar la respuesta correcta estaba dentro de nosotros mismos : “El amor que nace de lo más profundo de nuestros Corazónes”. Aún ahora, en este periodo de ausencia te sentimos cerca, seguimos caminando aplicando todas tus enseñanzas, Tú nos entrenaste a estar preparados, a cruzar el desierto, siempre alertas y mirando adelante con un optimismo a veces difícil de comprender, es ahora cuando todo cobra sentido y el legado que nos has dejado durante estos años se hace más valioso y necesario aún. Solo podemos decirte GRACIAS JUAN !

Queremos todos que te recuperes pronto y que la vida te de una nueva oportunidad para despertar y seguir “riéndote de la vida” y que todos los que te queremos y admiramos podamos seguir compartiendo tu invalorable compañía.

Mucho ánimo a toda esta gran red de personas maravillosas que te rodean y te transmiten su cariño diariamente.

Un abrazo muy fuerte CAMPEON!

Mario Bartra
Xtranet

TODO MI CARIÑO PARA TÍ JUAN Y TODA TU FAMILIA



QUERIDO Y APRECIADO JUAN,

Poniendo un poco de orden en mis fotos, ha aparecido de nuevo TU SONRISA ENCANTADORA, siempre inolvidable!!!  Con estas vistas preciosas de vuestro rincón en Cadaqués, aquel día de San Juan y gozando tanto del momento, como todos los compartidos con vosotros, quiero desde aquí, transmitirte mis mejores deseos.
Acuérdate que nos quedan muchas charlas y comentarios de nuestros libros compartidos......(te hago caso y sigo leyendo "La Vipassana" de Willian Hart y ver si voy poniendo en práctica....jejjeje!!).
Siempre estás en mi pensamiento.....lo sabes.
Un abrazo de oso.....como siempre......
Laura

domingo, 22 de agosto de 2010

JA ESTIC PENSANT EN LA PROPERA...

JUAN, NO SAPS EL QUE SE M'ESTÀ ACUDINT PEL PROPER ANIVERSARI DE LA TRESA...

SI PENSAVES QUE HO HAVIES/EU VIST TOT AMB L'IMPROVISAT CONCURS DE DISFRESSES   ( del tot legals i merescuts els premis, eh! ), EL PETIT PERÒ PRÀCTIC RECORD DEL DIA EN FORMA DE PINÇA I  L'ESPECTACULAR VESTIDET QUE LLUÏA...

DONCS ENCARA HI HA TANTES IDEES QUE EM RONDEN PEL CAP QUE NO T'HO POTS PERDRE, AIXÍ QUE LES RESERVO PQ LES PUGUIS DISFRUTAR AMB TOTS. AVISAO ESTÁS!!

PD: tresa no disposo de material gràfic d'aquell dia. pots posar fins i tot les meves...

PETONS!

adrià.

viernes, 20 de agosto de 2010

ADF

ES NUETRO DESEO VOLVER A RECIBIR TUS ABRAZOS QUE SIEMPRE NOS LLENAN DE ALEGRIA,ESPERAMOS CONTAR CONTIGO ESTE OTOÑO. JOAN ( ADF TEIÀ )

jueves, 19 de agosto de 2010

¡Si quieres caldo, toma tres tazas!

¡Ja,ja,ja....Juanillo! ¡Me parto de risa con tus envíos de energía!

Tú has dicho algo así como:"voy a comunicarme con Evita"...

¡Y de repente, tengo a tus tres retoños en mi casita!

Vinieron contentos, cansaditos y bien comiditos ya que me contaron que Lourdes les preparó buenas viandas para el viaje.

Pues si, si, aquí estamos los cuatro acopladitos y en armonía aunque bueno, ahora andan por los madriles buscando lugares donde les arreglen algunos papelitos para darte una buena sorpresa.

Les he dejado una guía para guiris para que se den unos paseitos en plan turistillas, je,je,je... A ver que se cuentan a la vuelta.

Vaya regalito más bueno que me has enviado majete, es todo un placer servirles y servirte.

¿Sabes? Anoche les puse unos tomatitos de mi huerto y yo más contenta que unas castañuelas. Mi reencuentro con Tania ha sido muy bonito y entre los tres, han traido alegría a esta casita.

¡Gracias amigo! ¿Cuando crees que volveremos a conectar? ;-)

miércoles, 18 de agosto de 2010

Benvolgut Juan

Benvolgut Juan,

Recorda que encara tenim moltes feines pendents, ja sé que l'estiu convida a la relaxació, però tampoc cal abusar-ne, si no la feina se'ns acumula.

Fa uns dies des del Refugi, els amics de l'ADF, et vam enviar una abraçada, sabem que la vas rebre perquè pel camí no hi han interferències i a més el rebot va ser tant desmesurat,  que va superar en escreix les nostres previssions; ens va donar tanta energia que en poca estona vam acabar la feina.

T'esperem aviat perquè hem de començar a fer algunes feines al Mirador, perquè hem de parlar, hem de somriure, hem de fer un brindis, hem d'anhelar i... perquè et volem fer una abraçada molt forta, tots els que t'apreciem.

Francesc i tots els amics de l'ADF

martes, 17 de agosto de 2010

HERMANO

Juan, te escribe Alonso
Creo que en el silencio en que estas, tratas de establecer alguna menera de comunicación, si existe alguna forma, creo que la encontraras, creo también que volveras a nosotros, especialmente todos los que mucho te queremos, señora hijos nieto, hermano por estos lares, hermana, mujer, madre, abuela y todos los que estan mas allá.
Hermano creo, que si Dios lo permite, luego estaré a tu lado físicamente y poder así darte muchos, muchos, muchooooosss abrazos.

sábado, 14 de agosto de 2010

GRACIAS A LA VIDA

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me dió dos luceros que cuando los abro
perfecto distingo lo negro del blanco
y en el alto cielo su fondo estrellado
y en las multitudes el hombre que yo amo

Hoy es 14, nuestro dia de felicitarnos todos los meses FELICITATS BONIC!!!
T'ESTIMO MOLT !!
Adelante amor somos un gran equipo. Petons per tot arreu.!!!
Aprovecho para dar las gracias a todos por la energía y el amor que mandais a Juan desde todas las partes del universo
Un abrazo  
Lourdes

viernes, 13 de agosto de 2010

Deseos insuficientes

Deseo que las nubes se asocien con el sol para dar claridad en los momentos mas oscuros.
Deseo que las flores se abran con toda su esplendor.
Deseo que las estrellas brillen mas que nunca.
Deseo que las montanyas desciendan de las alturas para poder cruzar los rios.
Deseo que los rios nos refresquen con su olor y su frescura primaveral.
Deseo que los astros se alinien para poder encontrar el camino perdido.
Deseo tantas cosa tan insuficientes,que no tendria papel suficiente para escribirlas.

Creo que esta cancion te animara.

EL POLLO, EL POLLO, EL POLLO CON UNA PATA
EL POLLO CON LAS DOS PATAS
EL POLLO CON LAS ALITAS Y
EL POLLO CON LA COLITA.

Es solo para animar al personal.
Animo para todos-as.
Besussssssssssssssss.

Un saludo para ustedes y para mi tio juan desde Suecia besos

Muchas gracias por dejarnos a todos la instancia  de aportar con un granito de arena, son geniales.
Juan cataldo es mi tio y lo adoro mucho, lo unico que espero es porder parte ese abrazo de oso que acostumbraba a darme  cuando nos veimos.
Muchas  energias positivas desde aca te enviamos, carino, amor y bendiciones tu saldras a adelante  eres un luchador.
besos para el y para ustedes chicos

Papá...

Creo q en estas cuatro semanas ya te he dicho casi todo lo que me quedaba por decirte... No era demasiado ya q a ti y a mi (todos o saben) nos encanta hablar, así q en realidad lo que he hecho es repetirte muchas de las cosas q ya sabes.

Hoy hace 4 semanas q me despedí de ti en el hospital. Ha a sido de lo más duro q he pasado en mi vida. Pero hoy sigues aquí, y sin duda tu aspecto y la energía que desprendes ha mejorado muchísimo. Estás delgado, pero tienes la piel brillante, suave y de buen color. Ahora con el "new look" que te hicimos con Juampi y Laura la cosa mejora más (creo...ninguno es peluquero, pero nos esforzamos mucho, y nos reímos más!). Eliges quedarte cada día, y por eso q yo tb elijo acompañarte cada día en tu lucha.

Te quiero, ya lo sabes, y no me canso de decírtelo, ni me cansaré. Hubo unos días de gran bloqueo que tenía y el impacto visual de estos días me impidió completamente recordarte despierto. Pero esta noche he soñado contigo, no sé exactamente qué, pero aparecías en mis sueños. Y me he despertado con todas las imágenes, aquellas que creí el otro día q eran imposibles de recordar. Bueno, ya me lo dijo Andrés que esto pasaría, pero no pensé que sería tan rápido. Y no sabes cuanto me llena esto y lo aliviada que me siento hoy.

Quiero contarte que durante este proceso estoy aprendiendo una barbaridad. Sin duda siento mi transformación profunda cada día, y siento como mi corazón se expande y crece cada día con todo el amor que recibo, que recibimos, de todas partes. Este proceso que ha convertido en eso: un proceso de amor. Y ya sabes que son mis favoritos!

Agradezco desde aquí a todas aquellas personas que formáis parte de éste proceso. Porque juntos estamos aprendiendo mucho, estamos creando vínculos nuevos y sobretodo estamos formando un equipo de luchadores que puede con todo. Muchas gracias! Es como si un grupo de sabios se hubiera reunido para ver como resolver esto y acompañarnos a hacerlo de la mejor manera. No te imaginas, papá, la de personas que intervienen en esto, y lo hermosos que resulta ver la gran entrega de sabiduría, amor y tiempo que está volcando todo el mundo.

Aprovecho también este momento para decirle a toda mi familia que la amo. Os quiero mucho a todos, y aunque la mayoría estáis a cientos de Km os sentimos cerca cada día. Gracias también por vuestro apoyo y el amor que nos brindáis cada día.

Por ahora nada más, seguiré escribiendo y supongo que esta noche publicaré las últimas novedades.
Un abrazo de oso para ti papá, te quiero!

Mony

jueves, 12 de agosto de 2010

¡¡¡Arriba Juan!!!

Recuerdo con especial cariño grandes momentos a tu lado. Un tercer fin de semana, diciéndonos mucho sin decirnos nada, y conversaciones para hacer de este mundo un lugar mejor. Recuerdo también una llamada un fin de año, poco más de las doce de la noche, justo al inicio de una nueva etapa.

Y ahora es el momento de una nueva etapa. Una etapa de recuperación, de mejoría, de salud. No necesitas a nadie, a nadie para recuperarte, para volver a estar al 100%, a reír a carcajadas, a gritar, a volar... Y aún así, hay un montón de gente a tu alrededor, que estamos contigo, a tu lado o desde el otro lado del charco.

Te quiero mucho Juan, como toda la gente que te conoce.

Un inmenso abrazo, tanto de Bety como mío.

Hasta pronto!

Alex

Hombre sabio

Hola amigo,

Ya hace más de tres años que te conocí y lo primero que me llamó la atención es esa sabiduría tan tan especial... Cuánto valor tienen tus palabras, tus gestos y tus silencios. Ahora comprendo que ese valor de tus palabras, tus gestos y silencios se debe a que proceden directamente del corazón.

Y tanta pasión. Capaz de ser el más joven de cualquier equipo aunque doblaras la edad a casi todos... jajajajaja...

Hace unos meses me llamaste y tengo esa llamada guardada en lo más profundo de mi ser. Y tus primeras palabras también: "Sabes, de vez en cuando, hago un repaso en la agenda para llamar a los viejos amigos"...

Gracias por esa llamada y por la otra. Y por otras algo más lejanas. Espero haber comprendido y aprendido. Me gustaría que supieras, querido Juan,  que te tengo bien guardadito en mi agenda. Porque esta vez pienso llamarte yo.

Un fuerte abrazo,
Jorge

Te voy a regañar!!!

Mi cielo, que pasó??? te estoy esperando, ya lo sabes teníamos que seguir con nuestras charlas, estábamos en el proceso perfecto, hablando, hablando, conectando. Tengo que decirte que tu teoría de la fusión es clavada Juanito, lo entendí muy bien la última vez que me lo explicaste, toda la razón, esa energía está en mí, pero te estoy haciendo caso, siii de verdad, y me coloco en otras muchas, a ver que siento, a ver que experimento, dándome oportunidades como decíamos, verdad?. Bueno, te cuento para que sepas que soy buena niña y que estoy, estoy, pero yo te sigo esperando, tengo mucho que contarte, siii, ya verás nos reiremos tanto, incluso te regañaré un pelín por hacerme esperar, te tiraré de las orejas y te daré un pellizco, que lo sepas, así que ven preparado.
Pero también te cuento, que te seguiré esperando el tiempo que necesites en llegar, y te seguiré contando desde aquí, sentada en el banco de mi corazón, lo que estoy viendo, lo que estoy sintiendo antes de que llegues.
Te quiero Juan, ya lo sabes, pero no te libras de la regañina..

Rosa.

HOLA JUAN!

¡Buenos días Juan, soy Eva!

Hace ya algo más de dos meses que no nos llamamos así que, a ver si te animas y pronto, me haces otra llamadita y tenemos una larga conversación filosófica de las nuestras :)

Ya sé, ya sé...Estás ocupadillo en tu mundo interior tan creativo y prolífico, aunque oye, quizás podrías compartirlo de algún modo en estas noches estivales en las que todos nos unimos para hablar un ratito contigo procurando tu bienestar, cosa que como bien sabes, nos está dando bienestar a nosotros.

He de decirte que me dejaste bien intrigada con esa reflexión sobre la soberbia ante las situaciones inesperadas aunque a estas alturas maestro, ya estoy dando el paso hacia la gratitud por esos desafíos que la vida nos regala. Pero vamos, ¡qué llevo todo el verano recordando tus palabras! ¡Cómo eres!

Bueno, mi gran amigo. Aquí estoy, aquí estamos para ti, para servirte en todo aquello que estés atrayendo a través de tu energía que tanto se siente a cada instante.

Por cierto, si no te lo digo reviento...¡Por fin conseguiste que un buenos días mío vuelva a ser público! Qué tío... :-)

Te queremos Juan.

miércoles, 11 de agosto de 2010

Un Blog para Juan

Son las 23:03 del 11 de agosto 2010, acabamos de crear el blog para Juan y todos estais invitados a compartir en este espacio lo que queráis.

Se admite mucho AMOR, mucho CARIÑO y mucha ALEGRÍA.

Un abrazo
Eric & Hannes